Thailand het land van de gilmlach

Dit is alweer het tweede reisverslag. We beginnen nu wel echt te wennen in dit enorm warme land. De vlucht was goed verlopen, de aankomst was stikheet. Al lopend met onze backpacks op (één op de rug en één op de buik) liepen we door Bangkok richting ons hostel, het was immers maar een klein stukje.. Een half uur later en helemaal bezweet, want het is hier echt enorm warm, hebben we er toch maar voor gekozen om een tuktuk te nemen die ons netjes afzette op khao son road. Eenmaal aangekomen bij ons hostel zijn we meteen het zwembad op het dak ingedoken, want die verkoeling, daar waren we echt aan toe. Het uitzicht vanaf het dak is echt prachtig, over de enorme drukke stad. Het is wel wennen, we hebben nog niet echt het gevoel dat we zo ver van huis zijn. In de stad is het best wel een chaos, auto's die overal rijden en tuktuks die langs scheuren. Verkeersregels kennen ze hier niet echt. Maar wat een ervaring om in zo;n grote stad het leven van deze bevolking mee te mogen maken. Mensen die ons aanspreken op straat omdat ze hun Engels willen oefenen en ons willen helpen de weg te wijzen. Tsja dat krijg je als je met z'n tweeën met twee van die grote backpacks zoekend door zo'n stad loopt. 's Avonds zijn we naar khao son road gegaan om de backpackers sfeer daar te ervaren. We hebben heerlijk op straat pad thai gegeten en uiteraard een bucket opgedronken. De volgende dag, onze tweede dag in Bangkok, wilden we de tempels bezoeken. Een man met een tuktuk sprak ons aan toen we ons ontbijt bij de 7-11 haalden (dit is een hele chille winkel, ze hebben airco, wat sowieso een verademing is hier, en ze hebben echt alles, dus we kunnen 's ochtends lekker ontbijten met tosti's en we halen hier dan ook meteen een grote fles water voor vandaag). Deze man wilde ons Bangkok wel laten zien, wij hadden eigenlijk zoiets van, dat is niet zo nodig (we wilden eigenlijk lopen), maar hij was aardig en het was niet duur dus we dachten waarom niet. Maar het bleek nadat we een paar tempels hadden gezien (hij had op een kaart van Bangkok de tempels aangekruist die wij wilden zien), bracht hij ons, zoals afgesproken naar een informatie punt, want wij wilden graag weten hoe laat de bussen zouden gaan, want wij wilden de volgende dag doorreizen naar Kanchanaburi. Echter bleek het een vrouwtje te zijn die ons een hele georganiseerde reis wilde aanbieden, dat wilden wij niet dus daar waren ze niet zo blij mee, toen stopten we dus ook nog bij een kleding zaak waar we zo uit werden gezet toen ze hoorden dat wij Nederlanders waren, want die kijken alleen en kopen niks. Nu weten we dus een beetje hoe discriminatie voelt. We zouden nog naar een berg gaan en daarna als afsluiting naar het koninklijk paleis, alleen was onze tuktuk chauffeur zogenaamd vergeten dat we naar de berg toe wilden en stonden we ineens bij het paleis. Daar was ik niet over te spreken dus dat had ik gezegd en toen zei hij dat het gratis was. Omdat wij dat ook niet over ons hart konden verkrijgen hebben wij hem een fooi gegeven van 30 bath (dat is iets minder dan 1 euro, we zouden 60 bath betalen als hij zich aan de afspraken had gehouden). We waren dus al een hele ervaring rijker, en hoewel we al erg aardige mensen waren tegen gekomen in Bangkok, o.a. ook een man die met ons begon te praten bij een tempel, die graag voor onze reis en ons succes wilden bidden, hadden we ook mindere ervaringen gehad. Na nog een duik in het zwembad besloten we redelijk op tijd naar bed te gaan want de volgende dag begon ons tweede avontuur; met het openbaar vervoer naar Kanchanaburi. En wat een avontuur was dat. We kwamen aan bij het busstation vlakbij ons hostel waar we zouden vertrekken, dat hadden we online opgezocht. Allemaal mensen kwamen naar ons toe om ons naar de goede bus te brengen, super lief! We zaten in een bus met alleen maar locals, die ons de hele tijd aan staarden, want ja wij zien er nou eenmaal anders uit, ik met mijn blonde haar en Koen is nogal lang voor Thaise begrippen. De reis duurde een uurtje, daarna kwamen we aan op een groot busstation, waar mensen ons ook meteen te hulp schoten, gelukkig maar want anders hadden we het nooit gevonden. Toen we eenmaal in de tweede bus zaten, een bus met airco en met een paar toeristen maar vooral locals, konden we echt gaan genieten van de Thaise natuur. Toen we aankwamen in Kanchanaburi wisten we dat ons hostel ver van het busstation lag maar wel dichtbij het treinstation. Dus we vroegen een man of hij ons naar het treinstation kon brengen, want we wilden nog tickets halen voor de nachttrein van Ayutthaya naar Chiang Mai, online was alles al uitverkocht. Maar gelukkig konden wij de laatste twee tickets, een bed boven en een bed onderin een stapelbed, nog bemachtigen op het treinstation. Vanaf daar liepen we naar ons hostel, we kwamen langs de begraafplaats, waar onder andere 1900 Nederlanders liggen begraven en liepen door naar ons hostel. Daar aangekomen bracht de gastvrouw ons naar onze kamer en kon ik mijn ogen niet geloven. Ik kon alleen maar zeggen 'beautiful' en lachen natuurlijk. Die vrouw glunderde daardoor ook helemaal. Want wat is het uitzicht hier mooi en wat is het een verschil met Bangkok. Je hoort hier de volgens fluiten je deinst mee op de golven van de boten die langs varen en dan die prachtige bergen. We wilden graag de Kwai bridge bezoeken naar aanleiding waarvan zoveel mensen zijn omgekomen. De Japanners wilden een weg van Thailand naar Myanmar om de troepen te bevoorraden. Hier was een brug voor nodig, deze werd aangelegd door de krijgsgevangenen en een deel van de bevolking. Hier zijn heel veel mensen bij omgekomen, onder andere 1900 Nederlanders. De gesneuvelden die niet uit de omgeving kwamen, werden begraven op de begraafplaats die wij ook bezochten. Dit was heel indrukwekkend. We bezochten ook een oorlogsmuseum, waar onder andere resten lagen van de niet geïdentificeerde slachtoffers.
Vandaag (20-8) bezochten we de Erawan watervallen. Eerst een rit van 2 uur door de prachtige natuur, in een bus zonder locals en zonder airco, maar de raampjes van de bus staan hier open dus dat scheelt. Toen we aankomen bij de prachtige watervallen zagen we meteen al dat we helaas niet de enige waren. Er waren zeven levels, de eerste was nog niet heel bijzonder, wel mooi hoor, maar er stonden al plaatjes van de andere zes en vooral vijf en zeven lijken ons echt heel erg mooi. Dus daar gingen we dan, we wilden eerst naar boven klimmen, onderweg maakten we uiteraard wel foto's maar eerst helemaal tot bovenaan en dan zagen we dan waar we wel of niet wilden zwemmen. En wat een klim was dat, helemaal doorweekt van het zweet kwamen we boven, en we waren niet de enigen boven en niet de enigen die helemaal bezweet waren. Want ja deze temperaturen en dan een klim naar boven, dan vraag je er ook om. Maar bij level zeven konden we lekker verkoeling zoeken, we zijn met de action cam het water ingegaan omdat er ook nog een waterval achter de rotsen was die je niet kon zien vanuit de kant. Wat is het hier toch mooi, die omgeving, de mensen, de waterval. We waren nog aan het spelen met een Indisch jongetje dat ons steeds nat wilde gooien. Dat kindje helemaal in een deuk als wij hem weer nat gooiden en dan gooide hij ons uiteraard weer nat. Bovenaan waren er ook straathonden en apen, dit vond ik persoonlijk niet echt prettig, want die waren met elkaar aan het stoeien en naar elkaar aan het happen. Ook waren er veel vissen in het water die aan je voeten knabbelden, ook niet echt fijn xd. Op het vijfde level zijn we nog van een natuurlijke glijbaan geweest, dit was ook super leuk. Het eten is hier trouwens ook super lekker, we hebben al van alles geprobeerd, vooral de fried rice valt erg in de smaak. Vandaag gaan we weer op tijd naar bed want morgen willen we om 8 uur met de bus richting Ayutthaya, waar we de oude tempels zullen bekijken en vervolgens om 9 uur 's avonds op de nachttrein zullen stappen richting Chiang Mai. Of te wel, het volgende avontuur staat alweer voor de deur.
Doei lieve mensen en tot volgende week!