De dieren op Maleisisch-Borneo

Heeee lieve mensen,
We zijn alweer bijna aan het einde van onze reis gekomen.. Wat gaat de tijd toch snel. Donderdagavond laat zouden we landen in Kuala Lumpur, alleen werd het door de vertraging wat later dan verwacht.. Gelukkig haalden we de laatste trein nog net en kwamen we rond half 3 aan in ons hostel, waar we meteen gingen slapen.
Vrijdag gingen we Kuala Lumpur verkennen, we begonnen bij de Batu Caves die helaas in de steigers stonden (nou het beeld voor de Batu Caves, de caves zelf niet). Vanaf hier had je best een mooi uitzicht over de enorme stad en konden we de Petronas towers zien. Hierna gingen we met de trein, ja die trein in Maleisië is echt super goed geregeld, naar de Petronas towers. Wat een enorm gebouw is dat! Binnenin het gebouw zit nog een enorm winkelcentrum waar we ook even rondkeken. Ook is er nog een park waar je een mooi uitzicht hebt op de towers. ’s Avonds verkenden we China Town, waar ze echt enorm veel spulletjes verkopen. Daarna gingen we maar weer terug naar ons hostel, omdat we nog best wel gesloopt zijn van de nachtbus van Myanmar en de late vlucht van nu.
Zaterdag besloten we om voor de laatste nacht in Kuala Lumpur een kamer te boeken met een prachtig uitzicht. ’s Ochtends liepen we door de grote markt, die ontzettend toeristisch was, en daarna gingen we naar de nationale moskee, alleen was die helaas gesloten toen we daar aankwamen.. We namen een uber naar onze nieuwe accommodatie, en het uitzicht was inderdaad prachtig en het gebouw zelf trouwens ook! We hadden een zwembad op het dak, alleen regende het dus konden we er geen gebruik van maken.. We genoten van het uitzicht en er was zelfs vuurwerk, want er is één of ander feest gaande. Het vuurwerk was lager dan dat wij waren, heel gek.
Zondag gingen we al vroeg het bed uit, want vandaag vliegen we naar Kuching (Borneo). De vlucht verliep prima en we waren mooi op tijd in ons hostel. Ook hier was weer een feest gaande, er stond een grote party tent bij het winkelcentrum, er was een soort van bingo. We boekten alvast de tickets naar Sandakan, want vanaf daar zullen we donderdag verder gaan naar Kinabatangan voor een riviercruise door de jungle. Daarna gingen we slapen, want morgen nemen we op tijd de bus naar het Bako national park, waar we een nachtje zullen slapen tussen de apen!
De bus is mooi op tijd en brengt ons in een uurtje naar het nationale park, vanaf hier nemen we de boot naar het echte nationale park. We komen onderweg nog een krokodil tegen die de gids had gespot, het was best wel lastig om te zien, maar toen we dichterbij kwamen was de krokodil inderdaad goed zichtbaar, wat ontzettend gaaf! Als we op het strand aankomen en ons aanmelden, want ze willen altijd weten waar je bent voor het geval er een storm komt op zetten of je niet op tijd terug bent, en daarna zagen we de eerste neusapen al! Wat een ervaring, wat een prachtige, aparte dieren! We besluiten twee routes door het park te lopen, op zoek naar nog meer dieren. De routes zijn best pittig, maar de stranden waar je op uit komt zijn wel echt prachtig en ook nog erg rustig. Op één van de stranden kwamen we nog een agressieve groep makkaken tegen, ze vielen een groep toeristen aan.. Gelukkig stonden wij op een afstandje. Toen we weer aankwamen in het park zagen we nog een grote groep met silver leaf aapjes, wat een prachtige diertjes, en zo ontzettend dichtbij! Vervolgens zagen we weer een grote groep met neusapen, dit blijf ik echt de meest geweldige dieren vinden, ze lijken zo ontzettend veel op mensen en het lijken wel animatiedieren, alsof er iemand uit een pak komt zetten. Echt zo ontzettend bijzonder! En ze leven alleen nog maar op Borneo.. Alleen ging het toen ineens ontzettend hard regenen.. Dus we dronken nog even wat in de kantine en gingen daarna naar ons ‘huisje’, het waren twee bedden, een bar een badkamer, maar het was best prima, helemaal voor iets in de jungle. Toen het droog was zagen we ook nog een groep makkaken en uiteraard nog meer neusapen, ze liepen over het strand, slingerden in de bomen.. Het is echt zo prachtig en zo’n ontzettend gave ervaring om dit te mogen mee maken. We eten wat in de kantine en besluiten dan naar ons huisje te gaan, nog een filmpje te kijken en dan te gaan slapen.
De volgende ochtend staan we weer vroeg op, de neusapen zijn er weer! En dit keer zijn ze heel erg actief, ze kunnen nauwelijks stilzitten en ze maken kabaal (ze brullen echt heel erg hard)! Echt heel bijzonder om dit mee te mogen maken. Vervolgens zien we ook de silver leaf aapjes en de makkaken nog een keer en zien we de neusapen nog van de ene kant van de bossen verhuizen naar de andere kant, het is echt zo geweldig om dit allemaal te zien! Helaas komt ook aan dit prachtige park een einde en nemen we de boot terug naar de bewoonde wereld. De volgende dag vliegen we naar Sandakan via Kota Kinabulu, we boekten deze vlucht expres wat later, zodat we eindelijk kunnen uitslapen, alleen kregen we net te horen dat er in de orang oetan opvang twee kleintjes zijn geboren. Als er veel fruit is, in het regenseizoen, en dat is het nu, is de kans minder groot om ze te zien omdat ze dan vaak genoeg te eten hebben. Baby’s zijn trouwens erg speciaal voor orang oetans want ze krijgen er vaak maar drie of soms vier, als ze erg veel eten hebben. Dus we besluiten, voordat we vliegen, hier toch maar een kijkje te nemen. En daar krijgen we geen spijt van.
Want als we ’s ochtends vroeg aankomen in het oerwoud, waar rangers zijn die de dieren roepen, mochten ze honger hebben, de dieren zitten zelf namelijk in de jungle, en als er dus genoeg eten is zie je ze niet. En dat is dus blijkbaar al een paar dagen het geval geweest, want er waren mensen voor de tweede keer.. Maar wij hadden mazzel, toen we aankwamen waren er meteen al drie orang oetans aanwezig! En wat zijn deze dieren toch ontzettend indrukwekkend. Twee orang oetans waren met z’n tweeën aan het spelen, een heel leuk gezicht! En de andere orang oetan is een wat oudere vrouw, zij is hier wel vaker, ze vindt het wel goed geweest, waarom zoeken naar eten als je het hier ook gewoon kunt krijgen.. Als we naar het platform gaan waar de orang oetans naar toe kunnen komen, mochten ze eten willen, komt er een mama orang oetan aan met een kleintje! Wat een prachtig gezicht! De moeder haalt het eten op en geeft het aan het kleintje, dat zelf al prima kan slingeren tussen de bomen. Het is echt geweldig om deze dieren te zien in het semi-wild. Ze worden hier namelijk opgevangen als ze gewond zijn of gevonden worden in de jungle en niet sterk genoeg zijn om zelf te overleven. Ze krijgen hier dan extra voeding, maar zitten niet in een kooi, ze kunnen gewoon zelf de jungle in gaan en weer terug komen als zij dat willen. Dat maakt het dus wel erg bijzonder! Op dit moment zijn er vijfentwintig orang oetans die hier zijn opgevangen, alleen is er bijvoorbeeld eentje al twee jaar niet gezien, dus die kan zich of prima zelf redden of die heeft het niet overleefd.. Maar het is wel prachtig dat er zo’n organisatie is die deze dieren, die steeds minder ruimte hebben om te leven door de jungle die steeds kleiner wordt, opvangt. Na de orang oetan opvang gaan we met de taxi naar het vliegveld, we nemen de vlucht naar Kota Kinabulu, en daarna door naar Sandakan. Hier zijn we ondertussen aangekomen in ons hostel. Daar worden we morgen opgehaald en dan hebben we een driedaagse cruise in Kinabatangan. Hier hebben we onder andere kans om de Maleisische olifant, de orang oetang, krokodillen, de neushoornvogel en nog veel meer te zien. Nog meer wildlife spotten dus, we hebben er zin in!
Heeel veel liefs, Koen en Mandy