Het indrukwekkende Cambodja

Hallo lieve mensen,
Vandaag was alweer de laatste dag in Cambodja. We zitten nu in de bus en zijn net de grens overgegaan, maar daar kom ik later wel weer op terug. Onze reis in Cambodja begon, zoals jullie weten, niet echt als een feest. Meteen al heel veel vertraging en scheldende tuktuk chauffeurs.. Maar we waren in Siem Reap, dit ligt dichthij de Angkor Wat, en wilden deze tempels uiteraard heel graag gaan bezoeken. Dus we besloten de volgende dag om een tuktuk chauffeur te boeken voor de zonsondergang en voor de zonsopgang van de dag erna en voor de verdere dag, zodat we de tempels konden bekijken. We hadden het er met een Duits stel overgehad om de tuktuk te delen maar we hadden ze niet meer gezien, dus hadden we het maar geboekt. Verder hebben we de eerste echte dag in Cambodja niet veel gedaan, we zijn Siem Reap zelf ingegaan, hebben over marktjes gelopen en de stad een beetje verkend. Helaas waren hier ook weer veel opdringerige tuktuk chauffeurs en veel vrouwen met kinderen die geld wilden hebben. We zouden om half 5 klaar staan bij ons hostel, zodat we opgehaald konden worden door d e tuktuk chauffeur, en daar kwamen we de Duitsers weer tegen. We besloten met z’n vieren één tuktuk te delen en zo dus ook de kosten te delen, scheelt weer een beetje ;). We kochten eerst een dagticket voor Angkor Wat, waarop een prachtige foto van ons gezicht kwam, en daarna gingen we richting de tempel die op een berg stond, vanaf deze tempel had je een mooi uitzicht als de zon onder zou gaan. Alleen regende het best hard, dus hadden we een regenponcho gekocht, onze regenjassen werden gewassen omdat ze helemaal vies waren van Don Det. Maar toen we de berg wilden beklimmen om naar de tempel te gaan, bleek dat je niet naar boven mocht als het regenede.. We waren dus dat hele stuk voor niks gereden.. Maar daar lieten we het niet bij zitten, we waren er nu, dus vroegen we onze tuktuk chauffeur om ons andere tempels te laten zien, zodat we in ieder geval iets hadden gezien. Hij liet ons de Bayon zien, het regende nog steeds, maar we liepen richting de tempel om hem te bekijken, we waren de enige toeristen, dit was echt heel gaaf! We hadden nu zoveel zin in morgen, omdat we dan ook in alle tempels konden en ze echt konden bekijken (we mochten er nu niet in omdat de tempels vanaf half 5 gesloten zijn voor het publiek. Toen we weer aankwamen bij het hostel besloten we morgen ook samen met het Duitse stel (Joanne en Fabian) een tuktuk te delen. En we gingen op tijd naar bed, want morgen moesten we om half 5 klaar staan, want dan zou de tuktuk ons ophalen.
Het was heel vroeg, maarja als je hier bent moet je natuurlijk wel de zonsondergang (proberen te) zien. Het was gelukkig droog en we hadden onze tickets gisteren al gehaald dus dat scheelde tijd. We waren alleen niet de enigen die vroeg op waren gestaan, wat een tuktuks vol met mensen. En toen we aankwamen bij de Angkor Wat, die trouwens prachtig is, waren daar nog weer meer mensen. We probeerden ons een beetje naar voren te dringen zodat we het goed zouden kunnen zien, en dat lukte wel. En toen begon het wachten, ondertussen maakte ik alvast wat foto’s, want in het donker is de Angkor Wat ook erg mooi, alleen kwam de zon er niet door. Het werd langzaamaan lichter, maar we zagen geen zon of mooie zonsopkomst. Dit was natuurlijk wel heel erg jammer, maarja het was niet anders. Achteraf bleek dat je in het regenseizoen bijna nooit de zonsondergang of zonsopkomst kunt zien, als we dat van te voren hadden geweten.. We gingen eerst de Angkor Wat zelf bekijken, dit was echt een enorme en heel bijzondere tempel. Alleen waren er veel kinderen die spullen wilden verkopen, er hing een bord waarop stond dat je de kinderen geen geld mocht geven, de kinderen die spullen verkopen gaan namelijk niet naar school.. Gelukkig was het nog vroeg en was het dus nog best rustig in de tempel, we konden op ons gemak alles bekijken, en konden zelfs nog naar boven de torens bekijken van binnen, en vanaf boven was het uitzicht heel erg mooi! Een super begin van de dag, waarop we nog veel meer tempels zouden gaan zien, maar eerst moesten we echt even wat eten, bij de Angkor zelf kon je ook eten, maar dit was echt abnormaal duur dus toen we bij onze tuktuk chauffeur aankwamen, bleek daar een tentje te zijn waar broodjes wel goedkoop zijn. Oja ze hebben hier trouwens gewoon brood en croissantjes enzo, dat komt doordat de Fransen onder andere Cambodja en Laos vroeger hebben bezet. De tweede tempel (Phnom Bakheng) was die tempel boven op de berg, waar we gisteren niet waren geweest omdat het regende.. Gelukkig was het nu droog en konden we wel naar boven. De tempel zelf was niet heel bijzonder, maar het uitzicht was wel heel erg mooi, je kon vanaf hier de Angkor Wat zien! Daarna gingen we verder naar de Bayon, waar we gisteren ook al even waren geweest, maar nu konden we er in om echt een kijkje te nemen. De tempel was heel erg mooi, het was echt nog een oude tempel, het was ook nog niet zo heel druk, wat het ook erg fijn maakte, zodat je een beetje op je gemak de tempel kunt bekijken. We besloten vanaf hier verder te lopen naar de volgende tempel, voordat je deze tempel binnen kwam moest je eerst over een soort oprijlaan lopen, de trapjes in deze tempel waren nogal smal en de treden heel erg onregelmatig, waardoor je goed moest uitkijken als je de tempel beklom. Maar vanaf boven had je weer best een mooi uitzicht over de andere tempels. We liepen terug naar onze tuktuk chauffeur en hij bracht ons naar de volgende tempel, Ta Keo, hier liepen we bijna alleen. Vervolgens werden we naar Ta Prohm gebracht, ook wel de Tomb Raider, bekend van de film. Dit was een bijzondere tempel, omdat die helemaal vergroeid was met de jungle. De bomen die door de stenen heen komen.. Het was hier wel druk, maar het is een erg grote tempel, dus er waren ook wel plekjes waar we alleen konden genieten van deze prachtige tempel. De laatste twee tempels zijn de Banteay Kdei en Bat Chum, deze twee waren allebei ook heel rustig, ze waren wel beide heel erg mooi, juist omdat ze zo verlaten waren. Ze waren niet zo goed bijgehouden als de tempels die we tot nu toe hebben gezien waardoor ze juist wel heel erg mooi, en ook echt oud lijken. Hierna gingen we weer terug naar de stad, we liepen nog even over de markt en gingen daarna weer naar ons hostel. ’s Avonds gingen we met de nachtbus naar Sihanoukville, dit is de kustplaats van Cambodja, vanuit hier gaat de boot naar Koh Rong. We hebben alleen wel steeds pech met die nachtbussen, de vorige keer hadden we een plek helemaal vooraan, nu hadden we een plek bijna helemaal achteraan en onderin, waardoor we regelmatig ons hoofd stoten als er een drempel was, niet echt een pretje dus.
Maar de volgende ochtend kwamen we al vroeg aan in Sihanoukville, er waren weer ontzettend veel tuktuk chauffeurs, die de bus al in kwamen om te vragen of je niet met hen mee wilde in de tuktuk, wij pakten eerst onze tassen uit de bus en keken waar we ergens waren uit gezet, soms wordt je namelijk gewoon op de goede plek gedropt, maar zegt de tuktuk chauffeur dat je nog erg ver moet, waardoor hij weer geld kan verdienen. Het was nog wel een stukje naar de pier en we moesten nog kaartjes hebben voor de boot, dus we besloten een tuktuk chauffeur te nemen die met ons kaartjes kon kopen en ons vervolgens naar de boot kon brengen. Dit verliep allemaal best soepel, alleen wilden wij graag met de slowboat, maar die ging blijkbaar niet omdat het regenseizoen was en de zee dus best wild was. Dus gingen we met de speedboat, dit was achteraf ook niet zo erg, het ging best snel, eerst stopten we op een ander eiland en daarna gingen we door naar Koh Rong. We wisten nog niet zo goed waar we wilden slapen toen we aankwamen. Er was iemand die wel bungalows had, die liet hij ons zien, alleen was dat niet wat wij zochten, want wij wilden graag een bungalow op het strand. Dus besloten we richting een ander strand te lopen, wat betekende dat we eerst een heel stuk over een strand moesten lopen en daarna nog door de jungle, met onze backpacks achterop onze rug, we hebben er in totaal ongeveer een uur over gedaan. Toen kwamen we eindelijk aan op het andere strand, wat echt prachtig was, toen we uit de jungle kwamen zagen we meteen rechts een restaurant achtig iets, dus we besloten daar te vragen of hij bungalows verhuurde, maar dat deed hij helaas niet. Hij kende alleen wel iemand die dat verder op wel deed, er waren namelijk twee soorten bungalows op dit stuk strand (4K heet het, het is vier kilometer lang). Gelukkig hadden ze nog bungalows vrij, alleen moesten we dan wel twee keer door water lopen, het had de afgelopen tijd namelijk heel veel geregend en dit had ervoor gezorgd dat er op twee plekken geen pad meer was.. We besloten eerst wat te gaan drinken en onze zwemkleding aan te doen, hoe we dat gingen doen met de backpack zagen we later wel, hij had het er namelijk over dat hij gisteravond tot zijn borst in het water zat.. Lekker vooruitzicht.. Het eerste stukje water viel wel mee, het kwam tot net boven onze knieën, maar het tweede deel was echt een probleem. Gelukkig kwam er een jongen te help, en hadden we, na aanraden van anderen onze regenhoes al om de backpack gedaan. Na nog een stuk lopen kwamen we eindelijk aan bij de bungalows, ze waren wel echt mooi, het strand was ook echt prachtig, en er was bijna niemand en de zon scheen en het was super warm, dus we wilden vooral de zee in en genieten van dit weer. We wilden alleen morgen heel graag met lichtgevend plankton zwemmen en snorkelen, dus hier moeten we nog even iets voor regelen. Alleen is dit strand nogal verlaten, je kunt weer helemaal terug door de jungle naar het andere strand, of naar één van de twee restaurants op dit strand, er zat ook één soort van tour bureautje. We hebben heerlijk gegeten bij het restaurant waar we die ochtend aankwamen na onze jungle tocht, een heerlijke curry en een Cambodjaanse specialiteit met een prachtig uitzicht op het witte strand en de blauwe zee. De volgende ochtend gingen we met de boot, onze bungalows hadden een shuttle service, tussen ons strand en het andere strand, naar de pier te gaan. Want we zouden de dag erna weer naar het vaste land gaan en dat moest je 24 uur van te voren aangeven, als je weer terug wilde met de boot. We boekten in het stadje een tour voor vandaag, op een boot. Snorkelen, vissen, een strand bezoeken, een bbq en met het lichtgevende plankton zwemmen. Het bleek dat er nog een groep Spanjaarden mee gingen, die nogal aanwezig waren. Maar er waren ook nog een paar Chinezen, Vietnamezen, Duitsers en een Koreaan. Dus we hebben ons wel vermaakt. Eerst snorkelen bij een klein eilandje, het koraal is hier best mooi, ik heb mooiere koralen gezien, maar alsnog blijft snorkelen en het zien van koraal erg mooi, en het was Koen’s eerste keer dat hij koraal zag, dus dat was ook wel bijzonder! Daarna gingen we vissen, er werd één heel grote vis gevangen en verder nog een tiental kleine visjes, het vissen werd gedaan met een stukje visdraad dat je uit het water moest trekken als je beet had. En daarna gingen we naar een strandje, wat ook weer prachtig, en verlaten was. De jongens van de boot waren ondertussen alvast aan het bbqen op de boot. We genoten van het heerlijke witte strand en het heldere water en praten ondertussen met de anderen. Daarna gingen we de boot weer op voor de bbq, gelukkig hadden ze ook nog groentes, rijst en kip, wat de vis, die zag er een beetje gek uit. Het eten was best lekker, alleen was het een beetje koud. Daarna gingen we richting ‘ons’ strand om met het lichtgevende plankton te zwemmen. Alleen was er niet zoveel lichtgevend plankton omdat het volle maan was, je kunt het namelijk het beste zien als het heel donker is. We zagen wel een beetje, maar het was wel veel minder dan verwacht. Daarna werden we weer afgezet op ons strand en besloten we om nog even het water in te lopen om zelf nog te kijken of wij nog wat lichtgevend plankton konden zien, we zagen wel wat, maar niet zo veel, helaas.
We gingen niet zo vroeg weg, de eerste boot ging namelijk pas om half 10 vanuit onze bungalows en vanaf 10 uur vanaf het eiland, we zouden om half 1 met de bus gaan vanuit Sihanoukville naar Phnom Penh, alleen liep dat iets anders. Want de boot had vertraging, door het weer, want het regende namelijk, echt niet normaal hard. Wij hadden echt mazzel gehad op het eiland want voordat wij kwamen en toen wij weg gingen, heeft het alleen maar, de hele dag door, geregend. Alleen kwamen we dus te laat aan in Sihanoukville waardoor we onze bus misten.. Heel zuur natuurlijk, terwijl de man op het eiland had gezegd dat we het makkelijk haalden en dat de bus anders wel op ons zou wachten, niet dus. Twee uur later konden we alsnog een bus naar Phnom Penh pakken, alleen pikte deze nog overal mensen op, dat doen de meeste bussen, waardoor je veel langer onderweg bent dan dat ze je beloven. Dus drie uur later dan verwacht kwamen we aan in Phnom Penh waar het feest met de tuktuk chauffeurs meteen bij aankomst weer begon. We liepen dus een stukje van ze weg, zodat we rustig onze tas konden pakken, en toen kwam er een tuktuk chauffeur naar ons toe, wij waren ondertussen aan het kijken hoe ver het was, hij bracht ons naar ons hostel. En hij was zo aardig en geïnteresseerd dat we besloten om de volgende dag de tour naar killing fields en de gevangenis ook met hem te doen, hij vertelde ook dat zaterdagochtend (morgenvroeg dus), de ambassade van Vietnam open was. Wij wisten dit niet, want online staat alleen doordeweeks, dus we waren blij, want dan zouden we misschien alsnog eerder naar Vietnam kunnen, want we hadden weinig zin om pas woensdag weer weg te kunnen uit Phnom Penh.
We gingen vroeg uit bed omdat we eerst even wilden ontbijten voordat we met de tuktuk zouden gaan, alleen konden we geen bakkerij of iets vinden dat brood had. En toen kwamen we de tuktuk chauffeur weer tegen, hij heeft ons naar een bakker gebracht. Daarna gingen we naar de ambassade, ze hadden hier een 24 service, wat in zou houden dat we ons paspoort maandag avond weer op zouden kunnen halen of dinsdag, omdat de ambassade alleen zaterdagochtend open , alleen hadden ze ook een één uur service, dit was wel iets duurder maar dan was het meteen vandaag geregeld en konden we morgen al vertrekken naar Vietnam. Dus we besloten om dit te doen, ook omdat je anders maandag of dinsdag weer een tuktuk moet regelen en moet betalen en we dan dus ook langer in deze enorme stad zouden zijn waar volgens onze tuktuk chauffeur behalve de killing fields en gevangenis niet zoveel te beleven viel. We gingen in dat uur dat we moesten wachten naar de gevangenis en tevens museum. Alles wat hier is gebeurd is zo gruwelijk, we hadden ons van te voren al wel een beetje ingelezen maar als je daar dan loopt is het toch anders (ik heb wel veel beschreven, ook in details, mocht je dat niet fijn vinden om te lezen, sla het dan over ;)). We hadden een Nederlandse audiogide, dit was wel erg prettig, omdat je dan verhalen hoort over alles wat er hier is gebeurt. Vroeger was het namelijk een school, totdat de rode Khmer iedereen uit de steden verjoeg naar het platte land en alle mensen die intelligent waren, een bril droegen, zachte handen hadden enzovoort, oppakten om ze vervolgens te ondervragen, ze moesten dan een verklaring ondertekenen dat ze iets hadden gedaan dat volgens de regels van de Rode Khmer niet mocht en dan werden ze daarna naar de killing fields gebracht en vermoord. Er zijn meer dan drie miljoen mensen omgekomen, in iets meer dan drie jaar, en dan op zo’n gruwelijke manier. Ze gebruikten namelijk geen pistolen, omdat kogels duur waren, mensen werden vermoord met elk soort gereedschap dat ze voor handen hadden. Ze werden in de gevangenis in kleine hokjes/cellen gestopt, de onderste rij cellen van het eerste gebouw had geen ramen of ventilatie, hier vonden de ‘ondervragingen’ plaats. Mensen werden vastgeketend aan het bed en geslagen of ze kregen elektrische schokken of er werd in de mensen gesneden. Er hangen foto’s in de cellen van de mensen hoe ze werden gevonden toen de gevangenis werd ontdekt. Er waren namelijk veertien mensen achtergelaten in de gevangenis. Het is allemaal heel heftig om te zien, om de verhalen van de overlevenden te horen, om de verhalen van de mensen te horen die de gevangenis zo aantroffen. Elk gebouw heeft zijn eigen verhaal en eigen soort cellen, ze werden allemaal voor iets anders gebruikt, de bewakers waren jonge kinderen die de Rode Khmer opdracht had gegeven om dit te doen. In gebouw c zie je hoe mensen er uitzagen als ze ondervraagd werden, en zie je gezichten van de vele meisjes, jongens, vrouwen en mannen die hier geweest zijn en zijn omgekomen. Er liggen ook schedels van mensen die in de gevangenis zijn omgekomen. Wat hier is gebeurt is echt heel wreed en nog maar iets meer dan dertig jaar geleden.. We gingen na deze indrukken en wreedheden, weer naar de ambassade om onze paspoorten op te halen, en ja hoor het was klaar, Wat ontzettend fijn! Dan kunnen we morgen gewoon vertrekken richting Vietnam! We wilden nog even wat te drinken halen, dat hadden we eigenlijk vanochtend vroeg wilden doen maar dat kwam er niet van omdat we onze tuktuk chauffeur tegen waren gekomen. Hij bracht ons naar een tankstation, waar het drinken best goedkoop was, we haalden ook een flesje water voor hem, dat had hij wel verdiend. Vanuit hier gingen we verder naar de killing fields, die ongeveer 15 kilometer buiten de stad lagen. Hier aangekomen was de sfeer heel anders dan in de gevangenis, daar voelde je echt alle gruwelijkheden en was de sfeer zielig en down. Maar hier was het mooi groen en de vogels vloten, als je niet beter wist, zou je denken dat het een heel vredige plek moest zijn. We kregen opnieuw een Nederlandse audiogide. We zagen meteen midden in het veld een grote gedenkstupa staan, met hierin schedels en botten, maar hier zouden we aan het eind komen zei onze audiogide. Dus we liepen de route, luisterden naar de verhalen, stopten bij alle plekken waar heel veel botten en menselijke resten waren gevonden, hoorden verhalen van mensen die de killing fields hadden ontdekt. Alle mensen die hier zijn omgekomen, je kunt het je niet echt voorstellen, en dan is dit maar één van de 300 killing fields, dit is wel de grootste, en de enige die je zo kunt bezoeken. In het museum dat bij de killing fields is, hebben ze de verschillende messen, bijlen en andere gereedschappen liggen waar mensen mee werden vermoord. Omdat het regenseizoen is komen er nog regelmatig botten en kledingstukken boven drijven. Mochten mensen trouwens nog niet dood zijn als ze in de kuil werden gegooid dan gingen ze wel dood aan het vergif dat vervolgens over ze heen werd gegooid om de stank te voorkomen. Vroeger was dit een Chinese begraafplaats, je ziet nog steeds een paar stenen met Chinese letters staan, de begraafplaats was afgelegen, dat is de reden dat de Rode Khmer voor deze plaats koos. Misschien nog wel het heftigst was de boom, de boom waar tegen kinderen en baby’s met hun hoofd werden geslagen. De benen werden vastgepakt door een bewaker en vervolgens werd het kind tegen de boom aangeslagen met zijn of haar hoofd, de moeders moesten toe kijken. Toen deze plek werd ontdekt vonden mensen ingewanden, stukken hersenen en botten tegen de boom, later kwamen ze er achter dat dit delen van kinderen waren. Het was best wel heftig om te zien. Je zag ook op verschillende plekken kleding en botten naar boven komen uit de grond. Tot slot gingen we naar de gedenkstupa, met alle botten en schedels erin. De schedels zijn geïdentificeerd en er staat op of het een vrouw of man is en de schedels zijn geordend op leeftijd. Het zijn er zoveel en er liggen er ook nog zoveel onder de grond.. Boven de 9 rijen schedels liggen alle andere botten, op de schedels staat ook de doodsoorzaak. Wat hier allemaal is gebeurd is ook nu nog niet echt te bevatten. Na de killing fields werden we naar het busstation gebracht zodat we een bus kunnen boeken voor morgen naar Ho Chi Minh city. We boekten de bus om half 1, zodat we eindelijk weer een beetje konden uitslapen, en het zou toch maar vijf uur duren. Alleen zitten we nu nog steeds in de bus en zijn we al ruim 6 uur onderweg, maar we zijn bijna in Ho Chi Ming city, dus dan zal ons nieuwe avontuur echt beginnen. We zijn zo ontzettend benieuwd naar Vietnam, we hebben er zo veel goede verhalen over gehoord en gelezen en we hebben heel veel zin in loempia’s!
Heeeeel veel liefs!